کد مطلب:163230 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:151
کلامی از فاطمه ی زهرا
شب هشتم
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیك یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائك
الهی الحقنا بصالح من مضی و اجعلنا من صالح من بقی. [1] .
قالت فاطمة علیها السلام: «خیاركم الینكم مناكبه و اكرمهم لنسائهم». [2] .
بهترین شما كسی است كه شانه هایش رام تر و مهربان تر است و برای بانوان خود با كرامت و اكرام بیشتر.
آدم ها به خاطر راحت طلبی و برتری طلبی، دیگران را به زیر بار می كشند و از نقطه ضعف های آن ها برای تسخیر آن ها استفاده می كنند.آن ها كه زرنگتر هستند بار خود را با منت بر شانه های دیگران می گذارند و آن ها را خام می كنند.وقتی آدمی بیشتر فهمید، زرنگی را در این می بیند كه خالی و با ظرفیت خنثی حركت نكند، این جاست كه منت می پذیرد و بار می كشد.با این مهربانی و باربرداری وهم خودش دست خالی نمانده و هم درس مهربانی و عهده داری را به دیگران داده است.
نكته ی مهم این است كه در این عهده داری، تحقیر و منت گذاشتن نباشد، بل كرامت و بزرگواری، در اكرام و بزرگداشت كسانی است كه به خاطر ضعف آن ها بار آن ها را برداشته ای.با تحقیر، ذلت و نفرت را در دل های خسته می نشانی.با اكرام، عزت و محبت و سبقت و مسارعت را به آن ها منتقل می سازی و همكاران و همراهان بیشتری تكثیر و تربیت می نمایی و همین تولید و تكثیر علامت خوبی تو و رشد بیشتر توست.انفاق خوب و بخشش و بار برداشتن خوب، هم به كثرت مال و دولت و نعمت و هم به تكثیر منفق و بخشنده در جمع، و هم به وسعت و فراغت در وجود منفق می انجامد، تا آن جا كه خوف و حزنی نداشته باشد.شاید بتوان این سه نكته را كه در آیات انفاق سوره ی بقره مطرح است، در این آیه از اوایل سوره بدست آورد؛ «بلی من اسلم وجهه لله، و هو مسحن فله اجره عند ربه، و لا خوف علیهم و لا هم یحزنون». [3] .
كسی كه رویش را برای خدا واگذاشته، و كسی كه به خوبی بخشنده است، همراه این اسلام و احسان، پاداش او به سود اوست و برای اوست و این پاداش در صندوق و در زمین و در معرض خطر نیست، كه در حضور پروردگار اوست.
پس این مرحله ی اول است كه نعمت های او از دست نرفته، به پاداش رسیده و این پاداش در جایگاه امن قرار گرفته است.مرحله ی دیگر در «لا خوف علیهم و لا هم یحزنون» نهفته است كه پاداش امن و دور از ترس و اندوه برای آن هاست و در همین مرحله از پاداش، مرحله ی دیگری هم آمده، چون به سبك و سیاق جمله
باید ضمیر مفرد می آمد، مثل «فله اجره عند ربه» كه مفرد آمده، در حالی كه در «لا خوف علیهم»، ضمیر جمع بكار رفته و این جمع از تكثیر محسن و بخشنده خبر می دهد كه؛ «مثل الذین ینفقون اموالهم فی سبیل الله كمثل حبة انبتت سبع سنابل فی كل سنبلة مأة حبة». [4] .
داستان كسانی كه در راه خدا می بخشند مثل داستان دانه ای است كه هفت سنبله آورده و در هر كدام صد دانه نشسته و این گونه احسان به تكثیر مال و امن روحی و تكثیر منفق بخشنده و محسن خالص می انجامد.
بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیك یا اباعبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائك
الهی الحقنا بصالح من مضی و اجعلنا من صالح من بقی. [1] .
قالت فاطمة علیها السلام: «خیاركم الینكم مناكبه و اكرمهم لنسائهم». [2] .
بهترین شما كسی است كه شانه هایش رام تر و مهربان تر است و برای بانوان خود با كرامت و اكرام بیشتر.
آدم ها به خاطر راحت طلبی و برتری طلبی، دیگران را به زیر بار می كشند و از نقطه ضعف های آن ها برای تسخیر آن ها استفاده می كنند.آن ها كه زرنگتر هستند بار خود را با منت بر شانه های دیگران می گذارند و آن ها را خام می كنند.وقتی آدمی بیشتر فهمید، زرنگی را در این می بیند كه خالی و با ظرفیت خنثی حركت نكند، این جاست كه منت می پذیرد و بار می كشد.با این مهربانی و باربرداری وهم خودش دست خالی نمانده و هم درس مهربانی و عهده داری را به دیگران داده است.
نكته ی مهم این است كه در این عهده داری، تحقیر و منت گذاشتن نباشد، بل كرامت و بزرگواری، در اكرام و بزرگداشت كسانی است كه به خاطر ضعف آن ها بار آن ها را برداشته ای.با تحقیر، ذلت و نفرت را در دل های خسته می نشانی.با اكرام، عزت و محبت و سبقت و مسارعت را به آن ها منتقل می سازی و همكاران و همراهان بیشتری تكثیر و تربیت می نمایی و همین تولید و تكثیر علامت خوبی تو و رشد بیشتر توست.انفاق خوب و بخشش و بار برداشتن خوب، هم به كثرت مال و دولت و نعمت و هم به تكثیر منفق و بخشنده در جمع، و هم به وسعت و فراغت در وجود منفق می انجامد، تا آن جا كه خوف و حزنی نداشته باشد.شاید بتوان این سه نكته را كه در آیات انفاق سوره ی بقره مطرح است، در این آیه از اوایل سوره بدست آورد؛ «بلی من اسلم وجهه لله، و هو مسحن فله اجره عند ربه، و لا خوف علیهم و لا هم یحزنون». [3] .
كسی كه رویش را برای خدا واگذاشته، و كسی كه به خوبی بخشنده است، همراه این اسلام و احسان، پاداش او به سود اوست و برای اوست و این پاداش در صندوق و در زمین و در معرض خطر نیست، كه در حضور پروردگار اوست.
پس این مرحله ی اول است كه نعمت های او از دست نرفته، به پاداش رسیده و این پاداش در جایگاه امن قرار گرفته است.مرحله ی دیگر در «لا خوف علیهم و لا هم یحزنون» نهفته است كه پاداش امن و دور از ترس و اندوه برای آن هاست و در همین مرحله از پاداش، مرحله ی دیگری هم آمده، چون به سبك و سیاق جمله
باید ضمیر مفرد می آمد، مثل «فله اجره عند ربه» كه مفرد آمده، در حالی كه در «لا خوف علیهم»، ضمیر جمع بكار رفته و این جمع از تكثیر محسن و بخشنده خبر می دهد كه؛ «مثل الذین ینفقون اموالهم فی سبیل الله كمثل حبة انبتت سبع سنابل فی كل سنبلة مأة حبة». [4] .
داستان كسانی كه در راه خدا می بخشند مثل داستان دانه ای است كه هفت سنبله آورده و در هر كدام صد دانه نشسته و این گونه احسان به تكثیر مال و امن روحی و تكثیر منفق بخشنده و محسن خالص می انجامد.
[1] مفاتيح الجنان، دعاي ابوحمزه ي ثمالي.
[2] نهج الحياة، فرهنگ سخنان فاطمه عليها السلام، ص 157، به نقل از دلائل الامامة.
[3] بقره، 113.
[4] بقره، 261.